Ja!
Je mag zijn wie je bent
je laten zien
gelukkig zijn
stralen
je gevoel laten spreken
je kwetsbaarheid laten zien
je energie laten stromen
Inspireren
er zijn.
Helemaal!
Je mag zijn wie je bent
leven in open- en eerlijkheid
met al je bijzonderheden
met al je rariteiten
met al je plussen en je minnen
Ja echt
van top tot teen
en in al je vezels
mag je zijn wie je bent!
Maar… nu even niet… *
_
* Overpeinzing:
Wat klopt hier niet?
Is “Ja, maar” eigenlijk niet precies hetzelfde als “Nee”?
Is het ooit te rechtvaardigen om iemand te dwingen slechts te overleven en niet te laten Leven (met een hoofdletter L)? Simpelweg omdat je bang bent? Of panisch zelfs? Of omdat je er moeite mee hebt? Of omdat het niet past? Omdat je het zo niet gepland had? Of omdat je het niet gewend bent? Of omdat niemand het zo doet? Of omdat jouw dromen in duigen vallen?
Wat zegt ‘Ja, maar’ over liefde? Is ‘ja, maar’ wel liefde?
Er bestaat toch maar één soort echte liefde? Onvoorwaardelijke liefde? Toch? Ja toch?
Eindelijk Rick 