Ik ben een man, geboren in een vrouwenlichaam. Foutje van de natuur. Pech.
Altijd wist ik al dat er iets niet klopte, maar ik stopte het weg, ik ontkende het. Meer dan vijfenveertig jaar lang. Het kon niet, het mocht niet, het was onzin. Maar ontkennen lukt niet meer. Het is zoals het is. Maar ja en dan? Wat nu? Ik weet het ook nog niet.
Voor de buitenwereld ben ik een vrouw. Een vrouw met een man, leuke kinderen, een baan, haar hobby’s, haar familie en haar vrienden. Ogenschijnlijk niets aan de hand, want in verbergen ben ik een expert, zelfs voor mezelf.
Slechts mijn man, een paar goede vrienden en één familielid weten wat er speelt. Ik kan nog niet met mijn verhaal naar buiten, vandaar dat dit blog en mijn twitteraccount anoniem zijn (en de namen fictief), maar het verhaal is echt en alles wat ik schrijf is waar gebeurd en hoe ik het beleef.
Voor mij is de acceptatie van wie ik werkelijk ben een opluchting en een bevrijding, Geboren als Roos, maar eindelijk ben ik RIck al ziet de buitenwereld dat (nog) niet.
Welkom op mijn blog. Fijn dat je meeleest.
24 februari 2013
Rick
________________________________________________________________________________________________________
.
Eind 2013 ben ik geïnterviewd door journaliste Pam van der Veen van het Algemeen Dagblad. Dit interview is op 4 januari 2014 verschenen in het AD Magazine.
Het interview is hier te lezen.
________________________________________________________________________________________________________
P.S. Reacties zijn altijd welkom op dit blog. Mocht je behoefte hebben om contact met me op te nemen buiten dit blog om, dan kan dat via de mail naar: rickvandenb@hotmail.nl
Vind het al een goede stap dat je dit blog bent begonnen.En wat ik las is echt heel mooi.Kijk al uit naar de volgende blogpagina van je.Wees lekker jezelf en blijf lekker in je vel.Want jij bent wie je bent èn zeer zeker ook mag zijn.Al denkt de halve wereld er anders over.Kom zeker terug om jou verhalen te lezen.Want de inhoud ervan is kan ook anderen tot steun zijn.Wens je vele geslaagde dagen toe.
Dank voor je reactie Beanne! Ik maak me niet druk over de halve wereld. Niet meer. Ik ben nu trots op wie ik ben en ik vind dat ik mag zijn wie ik ben. Als ik alleen was geweest was het allemaal niet zo moeilijk, maar ik heb een man en een gezin en het lijkt nu wel of ik moet kiezen, óf het een óf het ander en die keuze wil ik eigenlijk niet maken.
Dag Rick,
Wat schrijf je prachtig en wat zijn je verhalen herkenbaar. De onontkoombaarheid van het jezelf mogen/moeten zijn en je verhouden tot hen die je liefhebt.
En wat vreemd om dezelde ervaringen als die van mij te lezen en dat toch alles anders is (m-v en v-m).
Dankjewel en veel wijsheid en liefde gewenst.
Dank voor je reactie Sandra. Ga jouw blog ook nog eens rustig helemaal lezen. Nu alleen nog wat flarden gezien.
En zit nu te denken… eigenlijk is iedereen hier wel mee bezig, met het jezelf mogen/moeten zijn. Voor de een is het alleen wat gecompliceerder dan voor de ander,
Ik heb nog niet alles van je gelezen, maar ik kwam hier omdat je bij mij op mijn Jays-heaven blogspot reageerde waar ik dus ook blog. Via mijn wordpress account kan ik je beter volgen. 😉
Groetjes,
Jay
Fijn je ook hier te zien. We houden contact!
Heel mooi geschreven, ook al is het voor mij totaal niet herkenbaar. Ik kan alleen bedenken hoe ik me zou voelen als ik een mannenlichaam had gehad. Heel onwerkelijk lijkt het me en een bijzonder zware opgave. Ik ga je volgen!
Leuk dat je me volgt. Het is inderdaad moeilijk voor te stellen. Mijn lichaam seint het signaal uit ‘Ik ben een vrouw’, maar in werkelijkheid ben ik een man. Zo voel ik me, zo ben ik en zo wil ik gezien worden en dat gebeurt dus niet. Dat maakt het ongemakkelijk om me in het openbaar te vertonen.
Wat een geweldige blog! En vooral heel herkenbaar. Blijf vooral zo schrijven 🙂
Dankjewel Paul. Ik ga zeker door met schrijven!
Beste Rick,
Als je geen zin hebt om een paar jaar te moeten wachten voordat het ziekenhuis je helpt om fysiek een man te worden dan heb ik wel wat voor je. Ik heb 10 pakjes Sustanon 250 (Organon) te koop, deze komen rechtstreeks van de apotheek vandaan. Voor de helderheid, in 1 pakje zit 1 ampul van 1 ml in.
Kosten:
1 pakje = 50 Euro
5 pakjes = 250 Euro
10 pakjes = 450 Euro + 1 gratis
De kosten zijn inclusief verzendkosten. Woon je in Amersfoort/Utrecht? Dan kan ik het ook bij jou komen brengen, uiteraard is discretie geboden.
Contact:
onlinezakendoen@live.com
Dank voor tip, maar ik ga niet zonder begeleiding van een arts aan de slag.
Lieve Rik,
VRIJdag! Wat een strijd, wat een verdriet, wat een moeilijk maar onontkoombaar besluit.
Heb eenzelfde proces van heel dicgtbij meegemaakt met de dochter van hele goede vrienden. Arianne is nu Arjen en een geweldige man.
Dank voor je vertrouwen en ik ga je mailen dit weekend. Heel veel sterkte bij alles wat komen gaat want dat is niet mis.
Ben er voor je.
Liefs, Liesbeth
Dankjewel voor je fantastisch lieve reactie Liesbeth. We houden contact. #bighug
Rick, heel verstandig om niet zomaar aan de hormonen te gaan! Ik denk dat je die reactie van de verkoper er wel af kunt halen! Wat een bal gehakt zeg!
Eigenlijk wil ik geen reacties van mijn blog halen, of ze nou positief of negatief zijn, maar ik wil er inderdaad wel heel duidelijk over zijn dat het me zeer onverstandig lijkt om hormonen online aan te schaffen. Natuurlijk is het tragisch en vaak onmenselijk dat de wachttijden zo lang zijn, maar zelf ‘rommelen’ met dit soort preparaten lijkt me te veel risico’s met zich meebrengen.
Respect voor jou, wat een strijd. Ik hoop dat je komt of al bent waar je zijn wilt
Sorry, ik ben slordig in dit soort dingen, er ontgaat me veel omdat er zoveel is dat ik moet zien. Zoals dit bericht, ik heb het gewoon niet meegekregen.
Je bent niet de eerste transgender, ik heb er een duidelijk beeld bij. Het lijkt me moeilijk je te realiseren dat je in het verkeerde lichaam terecht gekomen bent. Een strijd om dat te aanvaarden, het tij te keren. Ben jij degene die vandaag zo’n weet ik veel hoeveel blogs van me gelezen hebt, daaronder dat verhaal over prostaatkanker? Niet vergelijkbaar maar wel ook een stuk verwarring, je even niet thuis voelen in je eigen lichaam. Ik vind het dapper, ook van je moeder, moet niet eenvoudig voor haar zijn. En ik steun je!
Dankjewel Carel en nee, dat was ik niet op jouw blog. Dank voor je steun en reactie.
Pingback: Dag lieve mama | Eindelijk Rick
Pingback: Dag lieve mama | Eindelijk Rick
Wauw, heftig. Wat goed, zo’n blog. Ik kom gauw eens uitgebreider lezen.
Pingback: Klaar! | Eindelijk Rick
Hoi Rick ik blijf graag op de hoogte. Groeten Mique
Weinig meer op twitter zijnd, dacht ik net “Eens zien hoe het met Rick is”. Je bent daar niet meer. Ik las je blog, het is dus klaar. Alle goeds en dank dat je zoveel deelde!
Liefs,
Els