Verbloemend hert

Heeeee Roos! Hoe gaat het met je? Ik moest aan je denken… Ik ben bezig met een opleiding grafisch vormgeven. (Gaaf!) Er zitten overigens best veel mensen in mijn klas die ik zo graag naar je door zou sturen!! Nogmaals dikke dank voor alles wat je in beweging hebt gebracht! Liefs, Sophie

Ik kijk verbaasd naar mijn schermpje. Sophie!!! Dát is lang geleden! Sophie was ooit een cliënt, een coachee van mij. Een van mijn lievelingetjes kan ik wel zeggen. Ik heb haar intensief gecoacht, zeker al weer vier jaar geleden. Werkelijk een prachtig traject, wat was het fijn met haar te werken. Toen ze bij me binnen kwam was ze één hoopje ellende. Ze had geen baan meer en het ging slecht met haar sport, haar lust en haar leven. Ze was topsporter en op weg één van de beste van Nederland te worden, zo niet van Europa, maar ze dreigde haar sport, haar absolute passie, aan de wilgen te hangen. Ze twijfelde overal aan.

Al vrij snel durfde ze zich aan me bloot te geven en dat was echt stoer, juist voor haar, een vrouw die het gewend was om constant over haar pijngrens te gaan, haar verstand op nul te zetten en maar door te gaan. Het was een heel gevecht, maar ze ging de confrontatie aan. Dit keer met haarzelf. Uiteindelijk kreeg ze wat ze wilde en waar ze van droomde; veel meer zelfvertrouwen, de tools om zelf verder te kunnen, een carrière als topsporter én een baan bij een werkgever die haar accepteerde met haar passie voor de sport. Ze kreeg zelfs de gelegenheid om naar trainingskampen en wedstrijden in het buitenland te gaan.  Iets wat iedereen voor onmogelijk had gehouden en men in het algemeen als een domme droom beschouwde (je kunt niet alles krijgen…). Samen maakten we het onmogelijke mogelijk.

We raken aan de praat, ze vertelt dat het goed met haar gaat, dat ze inmiddels al twee jaar geblesseerd is en grote angst had zonder sport het plezier in haar leven kwijt te raken, maar “ik ben still alive and kicking” schrijft ze. Ze heeft inmiddels een eigen bedrijf en begint nu voorzichtig aandacht te schenken aan haar creatieve kant.

Hoe het met mij gaat? Ik vertel haar dat mijn leven behoorlijk op zijn kop staat, dat ik bezig ben met een nieuwe start. Ze weet nog niet dat ik inmiddels besloten heb niet verder te willen leven als vrouw en dat ik nu helemaal man aan het worden ben. 

“Chaos… Voorloper van een nieuwe diepere harmonie.. Heeft een wijze vrouw me ooit geleerd 😉 ” zegt ze

Ik vertel haar dat ook ik de confrontatie aangegaan ben met mezelf, dat ik de moeilijkste beslissingen ooit heb moeten nemen en dat ik mijn grootste angsten heb moeten overwinnen.

“Het was tijd voor Roos” schrijft ze “wat een ballen heb je!”

Ik verwijs haar naar dit blog, zodat ze kan lezen wat er werkelijk gaande is in mijn leven. Lees mijn interview in het AD maar, zeg ik, dan is alles meteen duidelijk. Het is een tijdje stil. Dan schrijft ze:

Wat bizar dat ik dan nog schrijf dat je ballen hebt! Dat – met die woorden – zeg ik echt nooit tegen iemand. Hoe dan ook: Ik vind je een topper!!!! Wat een lef heb je! Wat schrijf je mooi en wat een heftige jaren heb jij gehad.. Oef en dan nu eindelijk het roer om gooien.. Weet zeker dat je heel veel mensen hiermee inspireert in welk lichaam ze ook zitten! 

In toeval geloof ik niet meer. Dat ze juist het woord ‘ballen’ gebruikt is niet zomaar. Een paar dagen later appt Sophie me weer. “Je hebt me geïnspireerd” schrijft ze. Ze stuurt een aantal foto’s mee van het drieluik dat ze gemaakt heeft. Verbaasd en verwonderd kijk ik naar wat ze gemaakt heeft, ze legt uit:

(klik op foto’s voor vergroting)

.

Verbloemend hert, in mijn herinnering ben je nog de vrouw in mooie zomerjurkjes. Hert als toegang naar je ziel. VerBloemen hoef ik je vast niet uit te leggen..

(ik droeg in die tijd inderdaad vaak een prachtige jurk met een grote bloem)

.

.

En de Blue Monday Girl vast ook niet .. 

.

.

.

.

.

.

En dan de laatste collage. De duik in een warm bad, want jij bent zo zeker van je zaak!

En zie je het zonlicht dat recht in d’r gezicht schijnt! De richting waar ze naar duikt om opnieuw boven water te komen!

.

.

Wat prachtig. Het raakt me dat ik haar heb kunnen inspireren en dat ze zoiets moois gemaakt heeft. Er gebeurt vervolgens iets wonderlijks. Zonder het te beseffen zet ze mij nu in beweging. Letterlijk vooral. Sport was nog altijd een moeilijk punt voor me. Ik weet dat het belangrijk is dat ik zo snel mogelijk goed in vorm ben, maar ik bleef maar uitstellen en had een extra zetje nodig. Dat heeft Sophie me nu gegeven. Sinds ons gesprek ben ik echt met sporten begonnen. Als ik nu loop, denk ik aan haar en dat afzien er nou eenmaal bij hoort. Het voelt een beetje als een wedstrijd die ik gewoon wil winnen.

Dankjewel Sophie! Mooi hoe het leven loopt en fijn dat jij mij nu wil coachen, want er komt een vervolg, ik heb Sophie nl. gevraagd me te blijven helpen. Op haar speciale manier. Ik weet dat ik niet veel nodig heb, maar af en toe dat zetje van iemand die passie vindt in de sport, dat maakt voor mij net het verschil. Op naar mijn sixpack!