Supervrouwelijk kleedde ik me. Altijd jurken en rokken. Bijpassende sieraden. Goed gecombineerde, opvallende en kleurige combinaties. Ik kreeg veel complimenten. Had mijn eigen stijl. Broeken waren niet aan mij besteed, ik had er een of twee en die droeg ik in het bos of bij het klussen of zo. Verder niet.
Kleding kopen heb ik altijd een crime gevonden. Het put me werkelijk uit en strontchagrijnig kan ik er van worden. Shoppen (het woord alleen al!) doe ik alleen als ik echt iets nodig heb en wanneer ik ook precies weet wat ik moet hebben.
Zo’n tien jaar lang kocht ik mijn kleding bijna uitsluitend bij de Didi. Daar kon ik nl. altijd slagen. Chique, speelse en kleurige kleding van verschillende materialen. Gewaagde combinaties. Net even anders. Bovendien was er altijd die verkoopster die met me meedacht en met de meest fantastische creaties aan kwam zetten. Heerlijk was dat. Ik hoefde maar naar één winkel, twee of drie keer per jaar en klaar was Kees. En ik zag er altijd tiptop uit.
Tot twee of drie jaar geleden. De collectie van Didi veranderde en ik kon er niet meer slagen. Er begon een lijdensweg, want winkelen, zoeken en combineren, dat lukt me gewoon niet. Heb er werkelijk slapeloze nachten van gehad. Gelukkig had ik nog wel wat kleding en hoefde ik niet meer zo vaak voor groepen te staan of in het openbaar te treden, dus het werd wat minder belangrijk.
‘In den beginne’, vlak nadat het kwartje gevallen was dat ik vrouw speelde, maar niet was, dacht ik dat ik nog prima voort zou kunnen leven met mijn vrouwenlijf en dito kleding, maar daar heb ik me zwaar in vergist. Sinds ik mijn werkelijke gevoelens toelaat, word ik steeds meer bewust van wat er nou echt bij me past. Als vrouw had ik de perfecte ‘klederdracht’ gevonden bij Didi, maar dat was dan ook alles.
De dag dat ik ineens sterke tegenzin kreeg tegen het dragen van een jurk zal ik nooit vergeten. Ik lees terug in mijn dagboek (januari 2013)
De laatste weken heb ik alleen nog maar broeken gedragen. Het probleem is alleen dat ik er maar twee heb en eentje zit niet zo lekker. Omdat ik toch maar iets anders aan wilde weer een jurk gepakt. Was altijd mijn lievelingsjurk, die cyclaamrode. Het voelde al niet goed om hem aan te trekken, maar ik dacht dat ik me niet zo aan moest stellen en stapte over mijn heftige tegenzin heen. Ik ging naar mijn werk. Voelde me erg ongemakkelijk. Die rotjurk. Dat kutding! Dat gevoel werd met de uren erger. Werd er haast agressief van. Wilde die jurk wel van mijn lijf trekken. Kapot scheuren. En die panty al helemaal! Na mijn werk naar huis geracet en me meteen omgekleed. Ik zweer dat het de laatste keer is dat ik een jurk aan gehad heb.
Wat was dit een verschrikkelijke dag. Ik kan het gevoel nog zo terug halen. Alsof ik een clownspak aanhad, niet in het circus, maar bij een begrafenis of zo. Het was werkelijk verschrikkelijk. Terwijl ik dit nu schrijf word ik weer onpasselijk.
Vervolgens dus op zoek naar broeken en bijpassende bovenkleding. Dat was een hels karwei. Geen idee waar het te zoeken, geen idee wat erbij te combineren, geen idee hoe dat te doen. Gekmakend haast. Waar moest ik zoeken? Stoere vrouwenkleding? Van dat legergedoe? Maar dat past niet bij me. Ik kwam er niet uit. Uiteindelijk een aantal stelletjes gekocht die wel gingen, maar toch, het klopte niet.
Maar nu is het tijd voor zomerkleding. Door het slechte weer gelukkig wat uitstel van executie gehad, maar eindelijk weet ik het. Te simpel voor woorden eigenlijk. Ik moet gewoon herenkleding kopen! En dat heb ik gedaan gisteren.
Ik wist niet wat me overkwam. Dat je een winkel ingaat en gewoon zeven, acht, negen of meer kledingstukken ziet die je leuk vindt. Dat het geen enkel probleem is om te combineren. Te vinden. Het was alleen nog even lastig omdat ik niet wist wat mijn herenmaat is. Ik draag mannenoverhemden nu open met een topje of een t-shirt eronder. Ben benieuwd hoeveel mensen doorhebben dat het eigenlijk herenkleding is, maar voor mij is het een wereld van verschil. Het was een bijzondere dag. Bijzonder emotioneel ook.
Echt, het kopen van herenkleding is een eitje vergeleken bij het vinden van dameskleding.
Eindelijk Rick 