Tijdens het lanterfanten zat ik vanochtend wat te mijmeren. Vroeg ik me af wat nou precies het verschil is tussen mijn leven voor mijn transitie en mijn leven nu, nu ik passabel als man door het leven ga, Het is namelijk al weer ruim zes weken geleden dat iemand me met mevrouw aangesproken heeft en iedere keer weer voel ik een intense blijheid als ik meneer hoor.
Mijn leven is vooral licht nu. Zo kan ik het het beste omschrijven. Het is ontspannen, relaxed en rustig. Dat wil niet zeggen dat er nooit problemen zijn, maar het voelt enorm veel lichter. De dagelijkse dingen zijn zoals ze moeten zijn, dagelijks dus.
Voor mijn transitie was mijn leven als rijden met de handrem erop. Ik werd constant geremd. Ik moest constant extra inspanning leveren. Als fietsen pal tegen de wind in. Als een constant zwoegen tegen de natuurkrachten. Nu heb ik het gevoel dat ik wind mee heb. In mijn rug en nog lekker hard ook. Ik trap wel en ik moet wel wat doen, maar het gaat haast moeiteloos. Het gaat als vanzelf en iedere keer word ik daar weer door verrast. Het is best wennen, want ik merk het nu pas. Als je altijd tegenwind hebt gehad, dan weet je gewoon niet beter.
In het verleden heb ik me nooit laten kennen, van alles gedaan en mezelf altijd weer die spreekwoordelijke schop onder mijn kont gegeven, want altijd was er die straffe tegenwind. Het kostte me moeite naar buiten te gaan, het kostte me moeite mensen te ontmoeten, het kostte me moeite te praten, alles kostte moeite. Alles vrat energie en ik had altijd het gevoel in gevecht te zijn. Dan heb ik het over de gewone dagelijkse dingen. Van een brood bestellen bij de bakker, koffie drinken op een terrasje of op verjaardag gaan, zelfs bij mensen die ik heel goed ken.
Moeiteloos doe ik ze nu, al deze gewone dagelijkse zaken. Op straat lopen. Boodschappen doen. Een praatje aangaan op een verjaardag. Zomaar iemand aanspreken op straat. Een grapje maken. Een voorstelrondje. Een vraag stellen in het openbaar. Noem maar op. Zaken die ik altijd al deed, maar waarbij ik altijd maar weer die drempel over moest omdat ik me altijd onzeker voelde, me schaamde en er eigenlijk niet wilde zijn.
Eindelijk.
Niet-geremd.
Licht.
Bevrijd.
Benieuwd waar dit me gaat brengen.
Wat een boeiende reis!
–
Eindelijk Rick 
Van de andere kant, volledig eensch…..
Het is ongekend heerlijk. Gefeliciteerd ook!
Wat een vrijheid, wat een leven!
Mooi, dat ik mee mag *fietsen met trapondersteuning dat dan weer wel.. 😉 Enjoy ♥
haha, and yes I enjoy! Thanks
Wat moet dat heerlijk zijn, een soort van gewichtloosheid… Ik ben heel blij voor je dat dat gevoel zich nu meester van je heeft gemaakt. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat gevoel van lichtheid mij vreemd is. Die tegenwind, ja dat is een gevoel dat ik natuurlijk wel ken (helaas 😉 ). Liefs, Remco
Komt vast goed!
Een leven als er e-bike! Wat zal dat heerlijk zo’n om te ervaren.
Wat een avontuur, het leven. En geldt dat eigenlijk niet voor ons allemaal?
Liefs, Liesbeth
Inderdaad. Een ieder zijn eigen avontuur!
Wat heerlijk om dit te lezen! Zo blij voor jou 💛
Ik blijf graag met je meegaan, weliswaar vanaf de zijlijn én met een warm hart voor jou X
Liefs!
Heerlijk dat je nog steeds meereist! xx
Tuurlijk 💞
Zo fijn dat jezelf hebt gevonden en wat een schrijftalent. Daardoor kan ik me jouw reis goed inbeelden.
liefs, Pat
Dankjewel, see you soon! xx
Klasse mooie man! Doe je goed :). Goed om te lezen!!
dankjewel, ga snel je blog lezen. Zag hem even in een flits. Benieuwd.
Die hoef je niet te lezen hoor. Je hebt de wind net lekker in de rug :). Houden zo en lekker even richten daarop. Fiets ik nog een stukje verder met tegen, en kijk ik graag naar jij die de andere kant op gaat door mooie stappen!!
ik weet dat het niet hoeft, maar er was iets waardoor ik het wil lezen.
Wat mooi beeldend beschreven. En inhoudelijk: WHOEHOEEEEEEEEEEE
Whoehoeeeeeeeeeeeeeee, storm meeeeeeeeeeee
Dat is het ja, als trappen met tegenwind en dat dat nu voorbij is. Die woorden zocht ik. Mooi hé?
Het is werkelijk prachtig en het bijzondere is dat alle transmensen meteen begrijpen waar ik het over heb en dat op soortgelijke wijze voelen.
Heerlijk 🙂 Zo blij voor jou!
“Dankjewel Anna” zei de blije eikel
Veel plezier met je nieuwe reis!
Vriendelijke groet,
Dankjewel Rob!
Op reis, niet voor een aantal weken op vakantie naar een van te voren geboekt hotel, maar voor onbepaalde tijd op wereldreis. Zoiets. Genietend van de weg.
Mooie, interessante blog heb je! Veel succes met lanterfanten. Met de wind mee. Geniet ervan!
Pingback: Zeven spiegels » 'n Tikkeltje gek: een psychische kwetsbaarheid binnen & buiten werktijd
Wat een ruimte om jezelf te zijn ontstaat er als je niet meer tegen de stroom in hoeft!
Dankjewel Bettina ik beloof je dat ik de rest van mijn leven hiervan zal genieten.
Lekker hé 🙂
Ongelooflijk lekker! Haast niet te bevatten….